Drodzy Rodzice.

Dzisiaj wszyscy przeżywamy trudny czas, czas niepokoju, niepewności i osamotnienia, ale też bezsilności, co związane jest z pandemią koronowirusa.

Przedłużająca   się niepewność związana z zagrożeniem zdrowia, a nawet życia, może wywołać u wielu z nas narastający lęk, niepokój, a z czasem złość.

Taki przedłużający się stan może wywołać u wielu ludzi kryzys psychiczny, objawiający się spadkiem nastroju, negatywnym myśleniem o przyszłości, obniżeniem aktywności fizycznej, poczuciem bezsensu. Różnie radzimy sobie w trudnych sytuacjach. W takim momencie życia ważne jest, aby było wsparcie ze strony innych, bliskich lub znajomych osób. Jest to bardzo ważne. W ostateczności korzystajmy z pomocy specjalistów.

Pamiętajmy jednak, że nasze dzieci inaczej postrzegają sytuacje w otaczającej rzeczywistości.

Dzieci nie potrafią właściwie rozpoznać realnego zagrożenia, a szczególną rolę w postrzeganiu rzeczywistości odgrywają rodzice. To właśnie rodzice mają wpływ na myślenie dzieci o aktualnej sytuacji i pojawiające się za tym u nich emocje. Ważne abyście właściwie Państwo rozpoznawali co chcą powiedzieć (zakomunikować) wasze dzieci i byli blisko tych prawdziwych emocji jakie przeżywają. Tylko wtedy możecie dać im właściwe wsparcie.

Wsparcie, które możecie im okazać w obliczu zagrożenia epidemiologicznego to przede wszystkim rozmowa, ale też wspólna aktywność np.: zabawa (klocki, układanki), nauka (np: obserwacja przyrody), praca twórcza ( np: malowanie, klejenie, zdjęcia), sport czy relaksacja. Ważne jest też okazanie zrozumienia dla uczuć, które pojawiają się nieoczekiwanie u dziecka szczególnie w trudnej dla niego sytuacji (np. złość, smutek, tęsknota). Pamiętajmy, że wszystkie uczucia są ważne i należy je akceptować u siebie i u dziecka. Izolacja od innych związana z przestrzeganiem procedur w okresie epidemii jest szczególnie trudna dla dzieci.

Życzę spokoju i wytrwałości w każdym dniu

Małgorzata Jesionowska